Bir Çift Yürekten alıntı yapar gibi oldum ama Bir Çift Göz, demek gerek hayatımıza. Yukarıdaki resme bakınca herkes farklı bir yanını görür ya resmin, bunu bize bahşeden o gözler işte.
Hiç alakasınız bir twitin altında gördüğüm bu resimde birkaç dakika kaldım öylece. Zamanın içerisinde hapsolmak gibi, anın içerisinde kaldım durdum.
Hangi gözle bakarsan onu göreceğin bir an;
Kimimiz şehvetle kadının göğüslerine dalmak istiyor. Yaşadığı coğrafyanın eseri misali,
Ya da Davut heykeline bakar gibi izliyoruz. Wikipedia’ da Davut’u anlatan şu satırlara bayıldım. “Sanki Davut onun çalıştığı mermer bloğun zaten içindedir ve onu dışarıya çıkarmak ister. Aynen insan ruhunun bedenin derinliklerinde bulunduğuna olan genel inanç gibi.”
Ben ise kadının yanından süzülen yaşlara takıldım. Tüm vücudu boyunca Nil Nehri gibi kıvrılan yaşlara. O damlaların; Olgunluğu, hayat izlerini, yaşam gayesini hücrelerine nakşetmesini. Böylece düştüğü yerden Zümrüdü Anka misali tekrar ve tekrar doğmasına. Bu kadar yobazlığın olduğu bir ortamda ona tek bir hayat vermek zaten hangi adalete sığar ki.
Koyunların, kadından daha değerli olduğu bir toplumda kaç Ünzile daha toprağa gömülecek. Ya da anıtsayaç da kaç kadının şiddetten öldüğü için ismini göreceğiz.
Kadın sadece doğurganlık timsali değil, toplumun ileri gidişinin de göstergesidir. Ne zaman kadınlar ayağa kalkar işte o zaman bizler de emeklemekten, yürümeye geçmeye başlarız. Bu topraklarda patinaj çekmemizin yegâne sebebi budur. Onların üzerine basmaktan, susturmaktan başka bir şey yapmamızdır.
Bob Marley “No Women No Cry” ı “Kadın Yok Ağlamak Yok” diye çevirdik zamanında. Ama doğru sözleri “Ağlama kadın ağlama” idi.
O yüzden tekrar diyorum ki “Kadınım Ağlama”. Sil gözyaşlarını ve Jean Dark gibi ordunun başına geç ve savaş. İşte o zaman tüm engelleri yıkarız…
https://www.youtube.com/watch?v=pHlSE9j5FGY
http://anitsayac.com/?year=2021
https://www.hurriyet.com.tr/gundem/gercek-unzile-23664895
https://tr.wikipedia.org/wiki/Davut_(Michelangelo)
