Dün telefon çaldı, başladı konuşmaya “Bin kilometre yoldan geliyorum. Yol boyunca ben seninleydim. Yazdıklarında, kendi hayatım gözlerimin önünden geçiyor, kalbime dokunuyorsun….”
“Sevmek ne uzun kelime” demiş şair, ardından da eklemiş;
Hiçbir şey sormasan,
Hiçbir şey söylemesen,
Sussan,
Sussam,
Sussak…
Susuşların anlattıklarını dinlesek.
Yaşadıklarımız, hayatlarımız birbirinden çok farklı olarak gözükse de aynı coğrafyada, aynı sularda aynı acılarla yoğrulmuş insanların hicran yaraları birbirlerine benzer elbette.
Bazen günlük angaryalarımızı üzerimizden atarak semaya bakmamız gerekir, bazen de kalbimizin sesini dinleyerek onun gösterdiği yolda ilerlemek.
Ama en güzeli susarak, gözlerinin içerisinde kaybolmak ve anlamak, anladığını hissettirmektir.
En güzel yazılar kısa olanlar derler. Kalpten seven, anlayan ve sevmeyi bilenlere.
