Bugün Cumhuriyet Bayramı . Ancak rejimde anlatılabilecek bir şey kalmadı. O tarafta her şey tatsız, tutsuz bir şekilde sistem değişikliğine doğru ilerliyor. Ne kadar nasıl, hangi şartlarda kurulduğumuzu anlatmak istesem de içimden bir türlü yazmak gelmiyor.
Bu yıl ki konumuz Cumhur’un kendisi olsun.
Dost Atalay’a sevgilerle… Birçok resmin alt metninde bu yazı ve altında Cumhur imzasını görerek büyüdüm. Bana anlatılan hikâyelerdeki adam, sürekli omzuna çıktığım (küçükken de cılız bir çocuk olmadığımı hatırlatırım) ve bıyıklarını yolduğum üzerine kuruludur. Zaten onun sayesinde ve yaramazlıklarımın etkisinden kalorifere bağlanma serüvenimde başlamış. Neyse bu başka bir yazı konusu.
Yıllar geçtikte hayatı, siyaseti, matbuatı ve mevzuatı konuştuğum, öğrendiğim, tartıştığım yegâne insanların başında geldi. Kan bağım olmadığı halde fütursuzca taleplerime kendi mizacının dışına çıkmadan dinleyen ve yorum yapan, beni kendi fikirlerini empoze etmeden yönlendirmeye çalışan Amcam. Babamın vefatını gecenin üçünde haber verdiğimde “Hadi bize gel. Ne yapacağımıza karar verelim diyen insan.” Masanın uzunluğu ne kadar olursa olsun her daim babamın yanında yer alan Amcam.
Bu yazı Cumhur’a methiyeler düzme satırları değil elbette. Zira Cumhur benim nezdimde yönetilmek üzerine kurulu kitlelere verilen ismin ortak adıdır. Çocuk ismiyle müsemma olur lafına inat; O kendi fikirleri, düşünceleri, prensipleri ve bunları yaşatmak için hayatını vakfeden kişidir ve bizlerin Cumhuru görmek istediğimiz yerde kaya gibi duran insandır. Kastamonu’da kalabalık bir ailede büyüyen, babasının memuriyeti sayesinde Karadeniz’de birkaç il değiştiren, kendini sürekli geliştirmeye çalışan, okuyan ve araştıran adamın hikâyesidir.
Aslında hikâye Cumhuriyet’in kuruluş mantığı ile aynıdır. Hiçbir şeyi olmayan bir bozkırdan nasıl ki yepyeni ve gıpta edilen bir başkent yaratıldıysa, Cumhur’da aynı şekilde yolunu çizmiştir. Tekaütlüğünde bile okumaktan, araştırmaktan geri durmayan bu adam bizlere de ne yapmamız gerektiğinin yolunu göstermektedir. Her şeyi konuşabilmek, tartışabilmek meziyet gerektirir ki altı dolu olmayan kısır tartışmalara girmemek için.
Doksan sekiz yıl önce bir adam çıktı ve “Yarın Cumhuriyet’i ilan edeceğiz.” dedi. Yukarıda sizlere bahsettiğim adam bunun yegâne örneğidir. Cumhuriyet’in İsmi kaldı yadigâr dememenin belki de tek sebebi.
Cumburlop, Allah seni başımızdan eksik etmesin. Doğum günün kutlu olsun
