Bugün kırlangıçları gördüm gökyüzünde. Gruplar halinde birbirleri ardı sıra gidişlerini semada. Sonra aklımda deli düşünceler.
Hani bir yakının ölümden önce en iyi günlerini yaşar bilirsin ki son günleridir ama konduramazsın her şey iyi olacak demeye başlarsın. Ölümünden 2 gün önce çıkınca bir daha neler yapmaman gerektiğini yazmaya başlarsın not defterine. Artık son dediğin şeylerin listesi ile birlikte Sonra bir bakmışsın mevta kucağında mezardasın.
3 tane kuştan ölüme nasıl atladın dangalak dedim kendime.
Sonra aklıma geçmiş zamanlar geldi. Babaların çocuklarına “Seni Seviyorum” diyemediği, onlara dokunmaktan imtina ettiği zamanlar. Sevgisini sadece geceleri çocuğunun alnına bir buse kondurarak gösterdiğini sanan zamanlar. Toplumun daha bakir, ama kul kurallarının daha sert olduğu zamanlar. Beyoğlu’na kravatlı çıkılırdı diye dinlediğimiz, ancak duyumdan öteye gitmeyen zamanlar belki. O anlarda yaşamak isterdim derim hep. Ama bu hissiyat sadece bu zamanın benim nazarımda kötü addedilmesinden mi yoksa mazinin gerçekten iyi hatıralarla dolu olmasından dolayı mı bilmiyorum. Mazi ne zaman hatırlanır bilir misiniz.? İçinde yaşadığımız an bizler için beğenilmez olduğunda ve Ati’ den geleceği bilemediğimiz için sadece maziyi anarız. İyi bir gelecek inşa edebilsek elbetteki geleceğe bakarız belki de dört elle.
Kuşların uçuşu devam ediyor başımın üzerinde. Bense onlara seyre daldım olduğum yerde. Gözlerimi kapattığım an kalbimde bir çift kanat çırpıyor. Nereden geldiğini bilmediğim bir şarkı çalıyor geçmişten gelen. Aklımda deli düşünceler. Hayallerim kırlangıcın ayak izlerinde…
Ps: Kırlangıçlar mitolojide bir çok hikâyede var. Ancak en önemli tarafları tek eşi olmaları nedeniyle sadık olmaları. Bu nedene Aşkı da simgeledikleri söylenir..
